Zasadnicze znaczenie z punktu widzenia instytucji aresztu statku ma pojęcie „wierzytelności morskiej”. Areszt statku w drodze postępowania sądowego może nastąpić jedynie w celu zabezpieczenia wierzytelności morskiej. Konwencja zawiera wyczerpujące wyliczenie takich wierzytelności, obejmujące należności z tytułu:
(1) szkody wyrządzonej przez jakikolwiek statek wskutek zderzenia lub w jakikolwiek inny sposób;
(2) utraty życia lub uszkodzenia ciała spowodowanych przez jakikolwiek statek lub w związku z eksploatacją jakiegokolwiek statku;
(3) pomoc i ratownictwo;
(4) umowy o używanie lub wynajęcie jakiegokolwiek statku zawartej w formie czarteru bądź w jakiejkolwiek innej formie;
(5) umowy o przewóz ładunku na jakimkolwiek statku zawartej w formie czarteru lub w jakiejkolwiek innej formie;
(6) utraty lub uszkodzenia ładunku i bagażu przewożonego na jakimkolwiek statku;
(7) awarii wspólnej;
(8) pożyczki bodmeryjnej;
(9) holowania;
(10) pilotażu;
(11) rzeczy lub materiałów dostarczonych na statek w związku z jego eksploatacją lub utrzymaniem;
(12) budowy, remontu lub wyposażenia jakiegokolwiek statku albo opłaty za korzystanie z doku;
(13) wynagrodzenia za pracę kapitanów, oficerów lub członków załogi;
(14) wydatków kapitana, włączając w to wydatki załadowców, czarterujących lub agentów, poniesionych w imieniu statku lub jego właściciela;
(15) sporów co do własności jakiegokolwiek statku;
(16) sporów między współwłaścicielami jakiegokolwiek statku co do jego własności, posiadania, eksploatacji lub korzyści z tego statku;
(17) zastawu hipotecznego typu „mortgage” lub hipoteka morska jakiegokolwiek statku.
Co warte podkreślenia, omawianej instytucji nie można rozszerzać na inne wierzytelności niż wyżej wymienione, nawet jeśli byłyby ściśle związane z eksploatacją statku.
